Włosy wbrew pozorom pełnią ważną dla nas funkcję, a mianowicie czynności fizjologiczne, osłaniają naszą skórę przed czynnikami mechanicznymi, chemicznymi i fizycznymi. Jak również psychospołecznymi, ponieważ są naturalną ozdobą każdego człowieka. Po kondycji włosów możemy często zaobserwować zmiany jakie dzieją się w naszym organizmie.

Proces włosowy na głowie człowieka jest niezsynchronizowany co oznacza, że sąsiadujące ze sobą mieszki włosowe na ten sam moment znajdują się w różnym cyklu wzrostu włosa.

Jakie są fazy wzrostu włosa?

Te fazy dzielą się na: anagen, katagen, telogen, wczesny i średni anagen i nowy anagen.

Włos w fazie anagenowej, czyli okres wzrostu mieszka.

Taki włos charakteryzuje się obecnością oderwanej części opuszki zawierającej barwnik oraz strefą keratogenną nieco ciemniej zabarwioną. Mieszek składa się z części ektodermalnej czyli korzeń, pochewka wewnętrzna i zewnętrzna oraz z otaczającej ją części mezodermalnej czyli pochewka łącznotkankowa. Mieszki usytuowane są w skórze skośnie do jej powierzchni, a ich dolna część leży w tkance podskórnej.  Dolna część mieszka tworzy opuszka włosa, z której powstaje włos i pochewka wewnętrzna. Na zewnątrz od niej znajduje się pochewka zewnętrzna, otoczona bezkomórkową błoną szklistą. Na zewnątrz od błony szklistej obecna jest pochewka łącznotkankowa, a brodawka włosa jest poniżej opuszki. Opuszka ma kształt cebulasty, obejmuje cebulkę włosa od góry i z boków.

Na początku okresu anagenu  w komórkach zawiązka włosa występują bardzo liczne podziały. Ten okres nazywamy anagenem I. Kolejny etap polega na rośnięciu w dół niezróżnicowanych komórek zawiązki włosa wokół wysoko położonej brodawki i zaczynają tworzyć opuszkę jest to anagen II. Anagen III polega na stopniowym wydłużaniu się mieszka, zostaje również ukształtowana opuszka, w której można wyróżnić już macierz. Następnie rozpoczyna się tworzenie włosa, którego koniec dochodzi do poziomu podstawy gruczołu łojowego czyli anagen IV, do powierzchni naskórka – anagen V i na końcu włos rośnie ponad naskórkiem – anagen VI.

Włos w fazie katagenowej czyli okres inwolucji mieszka

Włos znajdujący się w tej fazie na początku staje się cieńszy i posiada zanikające pochewki, w późniejszym okresie w skutek postępującego rogowacenia, widoczna jest zarysowująca się kolba włosa telogenowego.  W końcowych dniach okresu wzrostu opuszka stopniowo zanika i uwalnia brodawkę. Część z nich ulega zwyrodnieniu i rozpadowi, część natomiast, nie rogowaciejąc, bierze udział w tworzeniu kolumny nie zróżnicowanych komórek nad brodawką. Komórki rogowaciejące oddzielają się od pozostałych komórek macierzy i tworzą zgrubienie, z którego  powstaje zrogowaciała kolumna włosa nierosnącego-telogenowego.  W tym czasie brodawka podąża ku górze za skracającą się kolumną komórek niezróżnicowanych, leżących po niżej kolby włosa telogenowego. Jest to wtórny związek włosa, z którego na początku najbliższego okresu anagenu powstaje nowa opuszka włosa.

Włos w fazie telogenowym czyli okres spoczynkowy mieszka

Włos telogenowy nie zawiera zupełnie barwnika, zakończony jest kolbą, czasami otoczona woreczkiem nabłonkowym pod którym znajduje się wtórny zawiązek włosa.

Pierwsze zawiązki włosów u człowieka pojawiają się ok trzeciego miesiąca życia płodowego, a około szóstego miesiąca życia płodowego są już dość równomiernie rozłożone na powierzchniach owłosionych ciała. Określa się że ok ósmego miesiąca życia  płodowego następuje determinacja typów włosów a czynniki decydujące są obecne prawdopodobnie w skórze. W tym czasie tworzą się grupy trój- i wielowłosowe na głowie. Wynika z tego, że gęstość włosów jest warunkowana już w życiu płodowym.

W warunkach prawidłowych gęstość włosów na głowie ulega dużym wahaniom i zależy od czynników rasowych, genetycznych , okresu życia i miejsca na głowie. Średnia liczba włosów na głowie na jednostkę powierzchni  w polskiej populacji kobiet wygląda następująco: w okolicy ciemieniowej – 286, skroniowej – 267 i potylicznej – 220. Największa ilość włosów występuje u Kobiet przed 30 rokiem życia, po czym stopniowo ulega zmniejszaniu.

Fizjologiczne łysienie pojawia się po raz pierwszy w wieku niemowlęcym, zwykle zapoczątkowane jest w okolicy potylicznej i w krótkim czasie dochodzi do wymiany. Pierwszy cykl włosów długich na głowie pojawia się po utracie włosów płodowych. Z wiekiem włosy rosnące osiągają coraz większą grubość i długość. Silniejszy ich wzrost rozpoczyna się często pod koniec pierwszego roku życia.

Kolejne fizjologiczne łysienie może wystąpić w okresie pokwitania u ok 20% dziewcząt i nieco częściej u chłopców, ukazuje się ono pod postacią nieznacznego przerzedzenia włosów w kątach czołowo skórnych co związane jest z czynnością hormonów płciowych męskich, sporadycznie może być początkiem łysieniem typu męskiego u obu płci.

Trzecie fizjologiczne łysienie może wystąpić u kobiet w okresie menopauzy oraz u mężczyzn powyżej 60 roku życia.

Włosy pokrywające skórę głowy są różnej grubości: amplituda grubości ich przekroju waha się od 0,1 mm do 0,025 mm. Rosną z szybkością 0,37-0,44 mm/dobę, najszybciej rosną włosy znajdujące się w okolicy czołowo ciemieniowej, potylicznej, nieco wolniej na skroniach a różnica ta może pogłębiać się równolegle z wiekiem.

Jakie są przyczyny wypadania włosów?

Przyczyn wypadania włosów jest wiele ale najczęstsze z nich to efekt przebytej choroby, stresów, nerwic, palenia papierosów, nieodpowiedniej diety (np. Niedobór białka i deficyt kaloryczny), anemia, przyjmowanie niektórych leków.  Do leków, które mogą wywołać łysienie należą cytostatyki, leki o działaniu immunosupresyjnym, wit. A (przedawkowanie) i aromatyczne retinoidy, beta-blokery oraz środki przeciwzakrzepowe i obniżające poziom lipidów.

Choroby, które mogą się przyczynić do przerzedzenia owłosienia to np. Zaburzenia hormonalne (nadczynność i niedoczynność tarczycy), choroby zakaźne, cukrzyca, niektóre choroby tkanki łącznej, nowotwory narządów wewnętrznych oraz choroby owłosionej skóry głowy – typu: łuszczyca, grzybica, łojotokowe zapalenie skóry głowy.  U kobiet dodatkowymi sytuacjami kiedy może nastąpić nadmierne wypadanie włosów to okres po porodzie, po odstawieniu środków antykoncepcyjnych oraz  w okresie menopauzy.

Włosy wypadają nam każdego dnia i jest to normalny proces fizjologiczny, natomiast odgrywają one bardzo dużą rolę w ocenie psychoseksualnej człowieka.  Z tego względu powinniśmy kontrolować ich stan. A jak to zrobić? Mianowicie wypadanie włosów jest najbardziej widoczne podczas ich mycia lub czesania. Powinniśmy co jakiś czas mniej więcej liczyć wypadane włosy w ciągu całego dnia (oczywiście w miarę możliwości bo nie wszystkie będziemy w stanie zauważyć????). Dzienna liczba utraconych przez nas włosów powinna się wahać pomiędzy 70-100 szt. Problem pojawia się kiedy ich ilość przekroczy 100 i będzie się to powtarzać przez okres dłuższy niż kilka tygodni. Nadmierne wypadanie włosów jest zapowiedzią łysienia, które powstaje w skutek zachwiania równowagi pomiędzy utratą włosów a ich odrostem. Na poprawę owłosienia nie ma jednak wpływu strzyżenie i golenie. Zwiększone wypadanie włosów obserwuje się jesienią i na wiosnę.

W celu zbadania stanu włosów oraz przyczyny ich wypadania wykonuje się różne badania, ale takim podstawowym badaniem jakie wykonuje trycholog jest badanie za pomocą trichogramu. Urządzenie te umożliwia rozpoznanie patomechanizmu łysienia, ustalenie rokowania jego dalszego rozwoju, określenie stopnia zaawansowania procesu chorobowego, stosuje się go również do stwierdzenia zaburzeń rogowacenia w mieszku włosowym oraz w procesie melonogenezy. Trichogram jest również bardzo przydatny w ocenie i monitorowaniu leczenia. Dodatkowo można zbadać gęstość włosów na ustaloną jednostkę powierzchni skóry oraz mikroskopowe badanie łodygi włosa w celu wykrycia zmian strukturalnych.

Jak radzić sobie z nadmierną utratą włosów?

Większość dostępnych preparatów na rynku hamuje wypadanie włosów, lecz nie zawsze likwiduje łysienia. Niektóre pobudzają mieszki włosowe do wzrostu, wszystkie są jednak skuteczne tylko podczas stosowania. Po odstawieniu często następuje ponowne wypadanie.

Bardzo skuteczną metodą walki z wypadaniem włosów okazała się być mezoterapia igłowa. W przeciwieństwie do w.w. sposobów działa ona nie tylko powierzchownie ale dzięki aplikacji produktu pod skórę działamy dogłębnie, od podstaw.

Preparaty podawane drogą mezoterapii powinny mieć odpowiednio dobrany skład, bogaty w peptydy.

Peptydy-zawierają czynniki wzrostu, opóźniają starzenie, pobudzają endogenne procesy komórek, wzrasta synteza fibroblastów, kolagenów i elastyny . W wyniku podawania peptydów do skóry właściwej zwiększa się krążenie i rewitalizacja mieszków włosowych. Terapia peptydowa jest pomocna zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn. Wykazuje pozytywne rezultaty w przypadku AGA, AA i łysienia spowodowanego stresem. Ponadto, jest pomocna dla osób, u których doszło do utraty włosów w wyniku stosowania nieprawidłowej diety, częstego farbowania włosów lub niewłaściwej ich pielęgnacji. W przypadku wykorzystania peptydów w mezoterapii igłowej istotne jest, aby specjalista wykonujący zabieg dobrał odpowiednią ich mieszankę, zawieszoną w macierzy, jaką jest kwas hialuronowy. Preparat przynoszący widoczne rezultaty powinien posiadać w swoim składzie ilościowo dobrane peptydy biomimetyczne, takie jak: – dekapeptyd-10, oktapeptyd-11, oktapeptyd-2 – powodujące zahamowanie apoptozy komórkowej, stymulację wzrostu włosa, prawidłową angiogenezę, czyli powstawanie nowych naczyń w obrębie mieszków włosowych; – dekapeptyd-18, dekapeptyd-28 – stymulujące proliferację keratynocytów, aktywację komórek macierzystych oraz wzrost włosa poprzez białka Wnt; – oligopeptyd-54 – blokujący wpływ DHT na wypadanie włosów; – oligopeptyd-71 – odpowiedzialny za formowanie nowych włosów oraz ich prawidłową pigmentację.

Mezoterapię należy wykonywać w serii od 4-8 zabiegów w odstępie ok 7 dni.

Z pośród zabiegów dostępnych na rynku jest to zabieg cieszący się ogromnym zainteresowaniem oraz powodzeniem ze względu na piękne i długotrwałe efekty jakie przynosi.